توضیحات

ماجراهای شرلوک هلمز – سیمای زرد

در تجربه‌ی جذاب خواندن کتاب سیمای زرد و پنج داستان دیگر، خود را با دو تن از محبوب‌ترین شخصیت‌های ادبیات معمایی، یعنی کارآگاه شرلوک هولمز و دستیارش دکتر واتسون همراه کنید! سر آرتور کانن دویل، نویسنده‌ی محبوب داستان‌های معمایی، در این کتاب مجموعه‌ای از بهترین معماهای کارآگاهی خود را به شما نشان خواهد داد؛ معماهایی که در ابتدا پیچیده و حل‌ناشدنی به چشم می‌آیند اما در نهایت با قدرت و هوش بی‌مثال شرلوک هولمز گره از راز آن‌ها باز خواهند شد.

درباره کتاب سیمای زرد و پنج داستان دیگر

در انتشار روایت‌های کوتاه حاضر که بر اساس پرونده ماجراهای غریب متعددی نوشته می‌شوند. که دکتر واتسون به لطف موهبت‌های منحصربه‌فرد دوستش شرلوک هولمز شاهد و ناظر و گهگاه هم بازیگر آنها بوده است. طبیعی است که بیشتر به توصیف پیروزی‌های او بپردازد تا به تشریح ناکامی‌هایش و این امر آن‌قدرها به‌خاطر شهرت او نیست. چرا که وقتی همه درها را به روی خود بسته می‌دید و از حل معما عاجز می‌ماند.

درست در همان زمان، نیروی پشتکار او و توانایی‌اش در چاره‌جویی از هروقت دیگری ستودنی‌تر بود. نه، بیشتر به این خاطر است که هرگاه از عهده برنمی‌آمد. دیگران نیز در اکثر موارد درمی‌ماندند و حکایت تا ابد در پرده ابهام باقی می‌ماند. با وجود این گاه سیر حوادث طوری پیش می‌رفت. که حتی در زمانی هم که شرلوک هولمز خطا می‌کرد باز حقیقت برملا می‌شد. واتسون یادداشت‌هایی از پنج شش پرونده دارد که ازاین‌دست هستند. و قضیه لکه دوم و پرونده‌ای که قصد نقل‌اش را دارد از آن میان جالب توجه‌ترند.

شرلوک هولمز

شرلوک هولمز شخصی بود که به‌ندرت صرفاً به‌خاطر ورزش، ورزش می‌کرد. کمتر کسی در قدرت بدنی به‌پای او می‌رسید. و مسلماً در وزن خودش یکی از بهترین مشت‌زن‌هایی بود که به عمر خود می‌توان دید. ولی بر این باور بود که زور زدنه بی‌هدف کاری است بیهوده، و ازاین‌رو کمتر از جای خود برمی‌خاست. مگر آنکه کاری پیش می‌آمد و در آن حال البته مطلقاً خستگی‌ناپذیر بود. اینکه در این شرایط چگونه می‌توانست بدنش را در فرم نگاه دارد. نکته‌ای بود به‌خودی‌خود بسیار قابل‌ملاحظه، چون رژیم غذایی‌اش معمولاً در حد امساک بود. و عادات شخصی او از شدت سادگی به مرز ریاضت می‌رسید. به جز استفاده گهگاهی‌اش از کوکائین عیب دیگری نداشت. و تنها در روزهایی که پرونده‌ای به او ارجاع نشده بود و اخبار روزنامه‌ها ملال‌آور بودند. به‌عنوان اعتراض به یکنواختی زندگی به این داروی مخدر پناه می‌برد.