توضیحات

سپیتمان

در اسطوره‌های کمتر ملتی می‌توان به تقابل شگرفی برخورد که خصیصه‌ی اصلی اسطوره‌های ایرانی‌ است؛ مرادمان تقابل نور (خیر) و تاریکی (شرّ) است که تجسم آن را در دشمنیِ همیشهْ برقرارِ اهورامزدا و اهریمن می‌یابیم. در این تقابل، انسان نه مخلوقِ سر تا پا تسلیم در برابر خدایی با قدرت بی‌حدوحصر، بلکه یار و یاور پروردگار نیکی‌ها در مبارزه با نیروهای سیاهی و تباهی‌ست. از این لحاظ، اساطیر و به تبع آن، ادیان ایرانی، اومانیستی‌تر از اساطیر یهودی – اسلامی و حتی یونانی‌اند.

درباره کتاب سپیتمان

چرا که نیروهای الهی و انسانی را نه در طول هم، بلکه در عرض یکدیگر ترسیم می‌کنند. باری، این اساطیر مملو از امکانات هنری و ادبی‌‌اند که متأسفانه تاکنون مورد غفلت قرار گرفته‌اند. از یک سو، ما منابعی چون اوستا و یسن‌ها را در اختیار داریم که از دوران باستان برایمان به یادگار مانده‌ است، و از سوی دیگر به گنج بی‌کرانی چون شاهنامه دسترسی داریم که سرشار از قصه‌های حماسی/اسطوره‌ایِ درخشان و شگرف است که می‌تواند بر تخیلِ خیل عظیمی از مخاطبین امروزی اثر بگذارد و در عین حال، ایشان را با فرهنگ غنی ایرانی بیشتر آشنا سازد.

آرمان آرین

در میان نویسندگان امروزی، آرمان آرین یکی از معدود افرادی‌ است که در آثارش به خوبی از عناصر موجود در منابع مذکور بهره گرفته است. داستان‌های وی اگرچه عمدتاً مایه‌های اسطوره‌ای داشته و بر منابع دینی ایرانی متکی‌اند، از جذابیت‌های یک اثر امروزین نیز برخوردار می‌باشند. به نحوی که با مطالعه‌شان هم می‌آموزیم و هم سرگرم می‌شویم. از این منظر، کتاب سپیتمان از بهترین آثار اوست.

آرین در این رمان داستان زندگی زرتشت، پیامبر بزرگ ایرانی را روایت کرده است. او در خلال نقلِ حکایات تاریخی/اسطوره‌ای درباره‌ی این بزرگ‌مردِ تاریخ، بر جنبه‌های فراتاریخی رسالت او نیز که همانا نبرد با نیروهای تاریکی بوده، تأکید کرده است. نکته‌ی برجسته‌ی رمان سپیتمان هم‌خوانی و هماهنگیِ لحن و زبان فاخر اثر با درونمایه‌ی باستانی و اسطوره‌ای آن است. امری که علاوه بر آشنایی عمیق نویسنده با ادبیات ایران پیش از اسلام، قدرت قلم وی را نیز اثبات می‌کند.